Przejdź do zawartości

Grand Prix Belgii 2011

To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grand Prix Belgii 2011
2011 Formula 1 Shell Belgian Grand Prix
12. wyścig z 19 w sezonie
851. Grand Prix Formuły 1
Tor Circuit de Spa-Francorchamps
Belgia Circuit de Spa-Francorchamps
Data

26–28 sierpnia 2011

Trasa
Liczba okrążeń

44

Długość okrążenia

7,004 km

Dystans

308,052 km

Uczestnicy
Zgłoszenia

24 kierowców

Zakwalifikowało się

24 kierowców

Ukończyło wyścig

19 kierowców

Wyniki
Pole position

Sebastian Vettel
(1:48,298, Red Bull Racing)

Zwycięzca

Sebastian Vettel
(1h26m44,893, Red Bull Racing)

Najszybsze
okrążenie

Mark Webber
(1:49,883, Red Bull Racing)

12. Grand Prix w sezonie 2011
Poprzednie

Grand Prix Węgier

Następne

Grand Prix Włoch

Grand Prix Belgii
2010 2011 2012
Multimedia w Wikimedia Commons

Grand Prix Belgii 2011 oficjalnie 2011 Formula 1 Shell Belgian Grand Prix – dwunasta eliminacja Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 2011.

Zwyciężył ją lider klasyfikacji generalnej Sebastian Vettel (Red Bull Racing) po uprzednim zdobyciu pole position[1]. Drugie miejsce zajął jego partner zespołowy Mark Webber, a trzecie Jenson Button z McLarena[2]. Najszybsze okrążenie wyścigu wykonał Webber[3].

Opis weekendu wyścigowego

[edytuj | edytuj kod]

Tło

[edytuj | edytuj kod]
Sebastian Vettel, lider klasyfikacji generalnej

Po Grand Prix Węgier w klasyfikacji generalnej kierowców prowadził Sebastian Vettel, mając 85 punktów przewagi nad drugim Markiem Webberem. Trzeci był Lewis Hamilton, tracący trzy punkty do Australijczyka, a na czwartej lokacie plasował się Fernando Alonso mając o jeden punkt mniej niż Hamilton[4]. Poprzedzające Grand Prix Belgii konkursy na Węgrzech i w Niemczech zwyciężyli kierowcy McLarena – w pierwszym z nich triumfował Hamilton, zaś w drugim Jenson Button[5].

Przed tym Grand Prix w zespole Renault jego kierowca rezerwowy Bruno Senna zastąpił Nicka Heidfelda, którego występy według zespołu były poniżej oczekiwań[6][7]. W rezultacie Niemiec pozwał zespół za niewypełnienie warunków kontraktu[8][9].

Fédération Internationale de l’Automobile postanowiła, że zabronione będzie używanie systemu DRS w zakręcie Eau Rouge[10]. Strefa DRS w trakcie wyścigu natomiast znajdowała się pomiędzy zakrętem Raidillon a szykaną Les Combes[11].

W trakcie Grand Prix Michael Schumacher świętował dwudziestolecie startów w Formule 1; niemiecki kierowca zadebiutował w Formule 1 podczas Grand Prix Belgii 1991 w zespole Jordan Grand Prix[12]. W związku z tym startował w specjalnym, złotym kasku[13].

27 sierpnia ogłoszono (podpisane już przedtem[14]) przedłużenie kontraktu Marka Webbera z Red Bull Racing[15][16]. Australijski kierowca obchodził w dzień kwalifikacji 35. urodziny[17].

Sędziami podczas weekendu byli: Nigel Mansell (który w tym sezonie sędziował już w wyścigu na Silverstone) oraz Paul Gutjahr i Paolo Longoni[18].

Treningi

[edytuj | edytuj kod]

Kierowcy Mercedes GP – Michael Schumacher i Nico Rosberg jako jedyni zdążyli ustanowić czasy na suchym torze podczas pierwszego treningu. 10 minut po rozpoczęciu sesji spadł deszcz. Debiutujący w barwach Renault Bruno Senna obrócił się w dziewiątym zakręcie i rozbił swój bolid. Wkrótce w tym samym miejscu wypadek miał reprezentant Force India – Paul di Resta. W związku z tym, że żuraw był zajęty przez samochód Senny, na torze pojawiła się czerwona flaga. Na dziesięć minut przed końcem regulaminowego czasu, sesja została wznowiona. Jenson Button na przejściowych oponach ustanowił trzeci czas, który był o 8,3 sekundy gorszy od czasu ustanowionego przez Schumachera. Oznaczało to, że poza czołową dwójką wszyscy kierowcy nie spełniliby reguły 107%[19][20].

Drugi piątkowy trening rozpoczął się na mokrej nawierzchni, która jednak wkrótce wyschła. Kierowcy wyjechali na oponach przejściowych. Po 10 minutach prowadził Mark Webber, jednak wkrótce jego czas poprawił Sebastian Vettel. Następnie, po dobrym okrążeniu Alonso na oponach typu slick, inni kierowcy także zdecydowali się na tę mieszankę. Około 47. minuty na tor wyjechał Paul di Resta w świeżo naprawionym bolidzie. Na 35 minut przed końcem sesji ponownie spadł deszcz, dwadzieścia minut później część stawki postanowiła jeszcze wyjechać na tor, by ćwiczyć starty. Wśród nich był Timo Glock, który miał uślizg tylnej osi i wyjechał na asfaltowe pobocze. Finalnie najszybszym kierowcą w drugiej sesji był Webber, z wynikiem 1:50,321. Najwolniejszy był Witalij Pietrow, który jako jedyny nie zmieściłby się w czasie 107%[21][22].

W sobotniej, trzeciej, również deszczowej sesji najszybszy był obchodzący swoje urodziny Mark Webber, który osiągnął czas 2:08.988. Część kierowców założyła opony deszczowe, a część opony przejściowe. Ci jadący na tej drugiej mieszance często doświadczali uślizgów. Wkrótce rozpoczęła się ulewa i dyskutowano wywieszenie czerwonej flagi, jednak sędziowie zdecydowali się kontynuować trening. Po 30 minutach Jaime Alguersuari jako pierwszy ustanowił czas okrążenia – 2:30.210 sekundy. Na torze pojawiła się dwukrotnie żółta flaga – po problemach Senny i di Resty. Jedynym kierowcą bez czasu został Alonso. Najwięcej okrążeń (16) wykonał Alguersuari[23].

Kwalifikacje

[edytuj | edytuj kod]

Na początku sesji wyjechała większość kierowców, których samochody wyposażone były w opony przejściowe. Na okrążeniu instalacyjnym od bolidu Schumachera odpadło tylne koło, co uniemożliwiło kierowcy Mercedesa ustanowienie czasu. Ze względu na zapowiadane opady deszczu kierowcy próbowali jak najszybciej osiągnąć dobre czasy okrążeń. Niecałe dwie minuty przed końcem pierwszego bloku pogorszyły się warunki atmosferyczne. Najlepszy czas został uzyskany przez Jensona Buttona i wynosił 2:01,813 sekundy. Do drugiej sesji nie zakwalifikowali się: Jarno Trulli, Timo Glock, Jérôme d’Ambrosio, Vitantonio Liuzzi, Daniel Ricciardo oraz Michael Schumacher. Czworo ostatnich nie zmieściło się w limicie 107%[24].

Rozbity Force India VJM04 Adriana Sutila w zakręcie Eau Rouge

Drugą sesję kierowcy również rozpoczęli na przejściowej mieszance. W czwartej minucie Adrian Sutil miał wypadek w zakręcie Eau Rouge. Spowodowało to konieczność wywieszenia czerwonej flagi – najlepszy czas należał wówczas do Vettela. Kwalifikacje zostały wkrótce wznowione i rozpoczęła się walka o awans do Q3[24]. Doszło do kontaktu między Lewisem Hamiltonem a Pastorem Maldonado, w wyniku którego kierowca McLarena uszkodził przednie skrzydło i prawy wlot powietrza[25]. Wśród kierowców którym nie udało się zakwalifikować do trzeciej części znalazł się m.in. Jenson Button, który nie zdążył poprawić swojego wyniku.

Trzecia część została rozpoczęta przez większość kierowców na slickach. Wkrótce liderem został Webber, następnie prowadził Sergio Pérez i Sebastian Vettel. Na ostatnim okrążeniu odbyła się walka o pole position. Jako pierwszy ukończył je Webber, wkrótce lepszy czas osiągnął Hamilton, ale pole position zdobył ostatecznie Sebastian Vettel z ponad półsekundową przewagą[24]. Czwartą pozycję startową wywalczył Massa, piątą Rosberg, kolejne dwie natomiast Algersuari i Senna (dla których były to najlepsze pozycje w karierze). Ósmy był Alonso, następnie Pérez i Pietrow[1].

Zmiany pozycji startowych

[edytuj | edytuj kod]

Sędziowie zadecydowali się na dopuszczenie do wyścigu wszystkich czterech kierowców, którzy nie spełnili reguły 107%, powołując się na dobre tempo w oficjalnych treningach[26]. Maldonado został ukarany za kolizję z Hamiltonem cofnięciem pozycji startowej o pięć lokat[25].

Wyścig

[edytuj | edytuj kod]
Lotus T128 przed startem wyścigu

Nico Rosberg mimo problemów z hamulcami po starcie awansował na drugą pozycję. Pierwsze miejsce utrzymał Vettel. Na trzecią lokatę wysunął się Massa[27]. O dziesięć miejsc awansował startujący z ostatniego pola Schumacher[28]. Wkrótce Rosberg zaatakował Vettela i został nowym liderem. Słabo wystartował Mark Webber, który stracił pięć pozycji, ze względu na włączenie się w jego bolidzie systemu zapobiegającego zgaszeniu silnika[29]. Fernando Alonso natomiast wysunął się na piąte miejsce, a na drugim okrążeniu zaatakował Lewisa Hamiltona, awansując na czwartą lokatę i rozpoczął pogoń za Massą[27].

W zakręcie La Source Bruno Senna, podczas próby ataku, uderzył w prawy bok STR6 Alguersuariego, w wyniku czego samochód młodego Hiszpana doznał kontaktu z tyłem bolidu Alonso. Kierowca Toro Rosso uszkodził tym samym lewe zawieszenie i przednie skrzydło, przez co musiał wycofać się z wyścigu[27].

Na trzecim okrążeniu Vettel powrócił na pierwszą pozycję. Na czwartym aleję serwisową odwiedzili: Mark Webber i Jenson Button. U pierwszego z nich zmieniono opony na pośrednie, a Buttonowi zmieniono przednie skrzydło[30], którego boczny płat został uszkodzony na starcie[31]. Dwa okrążenia później również Vettel zjechał na pit-stop, gdzie założono mu kolejny komplet opon z miękkiej mieszanki[27]. Na kolejnych dwóch okrążeniach Massę wyprzedzili Alonso i Hamilton[30].

Wkrótce Alonso i Hamilton zbliżyli się do Rosberga i Hiszpan wysunął się na prowadzenie. Również Brytyjczyk wyprzedził Niemca[30][28]. Podczas gdy obaj kierowcy Ferrari oraz Lewis Hamilton zjechali na swoje pit-stopy, Sebastian Vettel jadąc na nowym komplecie miękkich opon awansował na pierwsze miejsce. Tymczasem z wyścigu wycofał się Sébastien Buemi ze względu na uszkodzenie tylnego skrzydła, natomiast Senna i Glock zostali ukarani przez sędziów karą przejazdu przez aleję serwisową, ze względu na spowodowane przez nich incydenty na pierwszym okrążeniu. Po wyjeździe Alonso z alei serwisowej, wyprzedził go Mark Webber, jednak jadący na nowych oponach kierowca Ferrari odzyskał pozycję. Obydwaj wyprzedzili wkrótce Pietrowa i Kobayashiego[27]. Startujący z ostatniego pola Schumacher był dwunasty, po wyprzedzeniu połowy stawki[28].

Wkrótce również Hamilton pokonał Rosjanina i zaatakował Japończyka. Doszło jednak między nimi do kolizji w piątym zakręcie. W wyniku kontaktu kierowca McLarena uderzył w bandę, co oznaczało dla niego koniec wyścigu. Następnie wyścigu nie ukończył także Daniel Ricciardo. Na torze pojawił się samochód bezpieczeństwa, co wykorzystało kilku kierowców, zjeżdżając na zmianę opon – m.in. Vettel. Po zjeździe samochodu bezpieczeństwa niemiecki kierowca wykorzystał dobrą przyczepność nowych opon i ponownie objął prowadzenie. Tymczasem Jenson Button wykorzystał swoje twarde opony, eksploatując je długo dzięki spokojnej jeździe[32] i awansował na 8. pozycję[27].

Sergio Pérez odbył karę przejazdu przez aleję serwisową w związku z kolizją z Buemim[27]. W okolicach trzydziestego okrążenia kierowcy odbyli drugą serię pit-stopów. Po jej zakończeniu na prowadzeniu pozostał Vettel, na drugą pozycję awansował Mark Webber, a na trzecią Jenson Button. Problemy miał Alonso, który tracił po dwie sekundy na każdym okrążeniu i spadł na czwarte miejsce[28]. W międzyczasie nastąpiła kolizja między Kobayashim i Barichello, co spowodowało konieczność wymiany przedniego skrzydła w bolidzie tego drugiego[27].

Kolejność kierowców nie uległa większym zmianom do końca wyścigu. Zwyciężył Sebastian Vettel, następnie przyjechali Mark Webber, Jenson Button i Fernando Alonso. Piąte miejsce zajął Schumacher, który przedtem wyprzedził szóstego na mecie Nico Rosberga (być może po poleceniu zespołowym[33][34]), siódmy był Adrian Sutil, ósmy Felipe Massa (po wyprzedzeniu na ostatnim okrążeniu Witalija Pietrowa), a punktowaną dziesiątkę zamknął Pastor Maldonado[2], dla którego był to pierwszy punkt w karierze kierowcy Formuły 1[35]. Sklasyfikowano 19 kierowców[2].

Odbiór

[edytuj | edytuj kod]

Po powiększeniu przewagi Vettela w klasyfikacji generalnej, wiele postaci ze środowiska uznało rywalizację o tytuł mistrzowski za zakończoną. Byli to m.in. Lewis Hamilton i Niki Lauda[36].

W mediach pochwalono występy Schumachera i Buttona, którzy przedarli się do czołówki, startując z odległych pozycji[37][27][32]. Pochwalono także Rosberga i Alonso za dobry start[38]. Za dobry wynik w kwalifikacjach pochwalono Bruno Sennę[37][39].

Dwa dni po Grand Prix Gérard Lopez wyraził zainteresowanie kupnem toru w Stavelot[40].

Odbiór w zespołach

[edytuj | edytuj kod]

Christian Horner wyraził swoje zadowolenie po dublecie w Grand Prix:

Fantastyczny rezultat zespołu, dublet w Spa i nasze pierwsze zwycięstwo na tym torze, to coś fenomenalnego (...) To był świetny weekend dla zespołu, mamy wiele punktów w obu klasyfikacjach i powiększyliśmy naszą przewagę na torze, na którym wcześnie nie wygraliśmy, więc jest to fantastyczny dzień dla Red Bulla.

Christian Horner[31]

Podobnego zdania był Cyril Dumont. Sam Vettel wyraził swoje szczęście z powodu wygranej w Grand Prix – powiedział, że bolid prowadził się bardzo dobrze, z każdym okrążeniem dając więcej informacji o oponach. Stwierdził też, że głównym celem zespołu było ukończenie wyścigu[31][29].

Stefano Domenicali nie uznał wyścigu za satysfakcjonujący – stwierdził, że piętą achillesową zespołu Scuderia Ferrari są w dalszym ciągu problemy z dogrzaniem opon. Podobnie uważał Pat Fry, dodając, że wjazd samochodu bezpieczeństwa zadziałał na niekorzyść Ferrari[41]. Fernando Alonso stwierdził, że neutralizacja była pomocna dla kierowcy Red Bull Racing[42]. Uznał jednak za udany swój pierwszy przejazd. Felipe Massa powiedział, że „wyścig był dla niego dziwny”[41].

Jenson Button stwierdził, że „czuje się w Formule 1 lepiej niż kiedykolwiek”. Martin Whitmarsh uznał go za „bohatera dnia”, natomiast nieukończenie wyścigu przez Hamiltona nazwał „ogromnie frustrującym”[43].

Michael Schumacher uznał wyścig za emocjonujący i wspaniały. Zadowolony był również Ross Brawn, który uznał go za ekscytujący, a rezultat Mercedes GP za najlepszy w sezonie. Podobnego zdania był Norbert Haug, który pochwalił wielokrotnego mistrza świata[44]. Zespół rozpoczął dochodzenie w sprawie odpadnięcia koła w bolidzie Schumachera podczas kwalifikacji[45].

Witalij Pietrow wyraził zadowolenie ze swojego rezultatu, Éric Boullier określił jazdę kierowców Lotus Renault GP jako „porządną”[46].

Vijay Mallya, szef Force India powiedział, że występ jego zespołu był wspaniały, także dzięki bezbłędnej strategii[47]. W zespole Williams wyścig odebrano bardzo dobrze – zadowolony był zarówno Pastor Maldonado, który zdobył pierwszy punkt w karierze jak i dyrektor techniczny Sam Michael, który uznał wyścig za udany[48]. Zdaniem Mike’a Gascoyne’a, dyrektora technicznego Lotusa, wyścig, mimo słabego startu był bardzo dobry[49]. John Booth pogratulował d’Ambrosio dobrego wyniku w domowym wyścigu. Belgijski kierowca uznał swój wynik za dobry prognostyk na drugą część sezonu[50].

Rozczarowani rezultatem byli m.in. dyrektor techniczny Saubera, James Key[51], Alan Permane z Renault[46] czy szef Toro Rosso – Franz Tost[52].

Lista startowa

[edytuj | edytuj kod]

Na niebieskim tle kierowcy biorący udział jedynie w piątkowym treningu

Nr Kierowca Zespół Samochód Silnik Opony
1 Niemcy Sebastian Vettel Red Bull Racing Red Bull RB7 Renault RS27-2011 2.4 V8 P
2 Australia Mark Webber Red Bull Racing Red Bull RB7 Renault RS27-2011 2.4 V8 P
3 Wielka Brytania Lewis Hamilton Vodafone McLaren Mercedes McLaren MP4-26 Mercedes FO 108Y 2.4 V8 P
4 Wielka Brytania Jenson Button Vodafone McLaren Mercedes McLaren MP4-26 Mercedes FO 108Y 2.4 V8 P
5 Hiszpania Fernando Alonso Scuderia Ferrari Ferrari 150° Italia Ferrari 056 2.4 V8 P
6 Brazylia Felipe Massa Scuderia Ferrari Ferrari 150° Italia Ferrari 056 2.4 V8 P
7 Niemcy Michael Schumacher Mercedes GP Petronas F1 Team Mercedes MGP W02 Mercedes FO 108Y 2.4 V8 P
8 Niemcy Nico Rosberg Mercedes GP Petronas F1 Team Mercedes MGP W02 Mercedes FO 108Y 2.4 V8 P
9 Brazylia Bruno Senna Lotus Renault GP Renault R31 Renault RS27-2011 2.4 V8 P
10 Rosja Witalij Pietrow Lotus Renault GP Renault R31 Renault RS27-2011 2.4 V8 P
11 Brazylia Rubens Barrichello AT&T Williams Williams FW33 Cosworth CA2011 2.4 V8 P
12 Wenezuela Pastor Maldonado AT&T Williams Williams FW33 Cosworth CA2011 2.4 V8 P
14 Niemcy Adrian Sutil Force India F1 Team Force India VJM04 Mercedes FO 108Y 2.4 V8 P
14 Niemcy Nico Hülkenberg Force India F1 Team Force India VJM04 Mercedes FO 108Y 2.4 V8 P
15 Wielka Brytania Paul di Resta Force India F1 Team Force India VJM04 Mercedes FO 108Y 2.4 V8 P
16 Japonia Kamui Kobayashi Sauber F1 Team Sauber C30 Ferrari 056 2.4 V8 P
17 Meksyk Sergio Pérez Sauber F1 Team Sauber C30 Ferrari 056 2.4 V8 P
18 Szwajcaria Sébastien Buemi Scuderia Toro Rosso Toro Rosso STR6 Ferrari 056 2.4 V8 P
19 Hiszpania Jaime Alguersuari Scuderia Toro Rosso Toro Rosso STR6 Ferrari 056 2.4 V8 P
20 Finlandia Heikki Kovalainen Team Lotus Lotus T128 Renault RS27-2011 2.4 V8 P
20 Indie Karun Chandhok Team Lotus Lotus T128 Renault RS27-2011 2.4 V8 P
21 Włochy Jarno Trulli Team Lotus Lotus T128 Renault RS27-2011 2.4 V8 P
22 Australia Daniel Ricciardo HRT Formula One Team HRT F111 Cosworth CA2011 2.4 V8 P
23 Włochy Vitantonio Liuzzi HRT Formula One Team HRT F111 Cosworth CA2011 2.4 V8 P
24 Niemcy Timo Glock Marussia Virgin Racing Virgin MVR-02 Cosworth CA2011 2.4 V8 P
25 Belgia Jérôme d’Ambrosio Marussia Virgin Racing Virgin MVR-02 Cosworth CA2011 2.4 V8 P
Nr Kierowca Zespół Samochód Silnik Opony

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]

Sesje treningowe

[edytuj | edytuj kod]
Sesja Nr Kierowca Konstruktor Czas Okr.
1 7 Niemcy Michael Schumacher Mercedes 1:54,355 13
2 2 Australia Mark Webber Red Bull-Renault 1:50,321 22
3 2 Australia Mark Webber Red Bull-Renault 2:08,988 7

Kwalifikacje

[edytuj | edytuj kod]
Poz. Nr Kierowca Konstruktor Q1 Q2 Q3 Poz. s.
1 1 Niemcy Sebastian Vettel Red Bull-Renault 2:03,029 2:03,317 1:48,298 1
2 3 Wielka Brytania Lewis Hamilton McLaren-Mercedes 2:03,008 2:02,823 1:48,730 2
3 2 Australia Mark Webber Red Bull-Renault 2:02,827 2:03,302 1:49,376 3
4 6 Brazylia Felipe Massa Ferrari 2:05,834 2:04,507 1:50,256 4
5 8 Niemcy Nico Rosberg Mercedes 2:05,091 2:03,723 1:50,552 5
6 19 Hiszpania Jaime Alguersuari Toro Rosso-Ferrari 2:05,419 2:04,561 1:50,773 6
7 10 Brazylia Bruno Senna Renault 2:05,047 2:04,452 1:51,121 7
8 5 Hiszpania Fernando Alonso Ferrari 2:04,450 2:02,768 1:51,251 8
9 17 Meksyk Sergio Pérez Sauber-Ferrari 2:06,284 2:04,625 1:51,374 9
10 10 Rosja Witalij Pietrow Renault 2:05,292 2:03,466 1:52,303 10
11 18 Szwajcaria Sébastien Buemi Toro Rosso-Ferrari 2:04,744 2:04,692 - 11
12 16 Japonia Kamui Kobayashi Sauber-Ferrari 2:07,194 2:04,757 - 12
13 4 Wielka Brytania Jenson Button McLaren-Mercedes 2:01,813 2:05,150 - 13
14 11 Brazylia Rubens Barrichello Williams-Cosworth 2:05,720 2:07,349 - 14
15 14 Niemcy Adrian Sutil Force India-Mercedes 2:06,000 2:07,777 - 15
16 12 Wenezuela Pastor Maldonado Williams-Cosworth 2:05,621 2:08,106 - 21
17 20 Finlandia Heikki Kovalainen Lotus-Renault 2:06,780 2:08,354 - 16
18 15 Wielka Brytania Paul di Resta Force India-Mercedes 2:07,758 - - 17
19 21 Włochy Jarno Trulli Lotus-Renault 2:08,773 - - 18
20 24 Niemcy Timo Glock Virgin-Cosworth 2:09,566 - - 19
107% czasu: 2:10.339
21 25 Belgia Jérôme d’Ambrosio Virgin-Cosworth 2:11,601 - - 20
22 23 Włochy Vitantonio Liuzzi HRT-Cosworth 2:11,616 - - 22
23 22 Australia Daniel Ricciardo HRT-Cosworth 2:13,077 - - 23
24 7 Niemcy Michael Schumacher Mercedes - - - 24
Poz. Nr Kierowca Konstruktor Q1 Q2 Q3 Poz. s.

Wyścig

[edytuj | edytuj kod]
P  + / –  Nr Kierowca Konstruktor Okr. Czas / Strata Komentarz
1 Bez zmian 1 Niemcy Sebastian Vettel Red Bull-Renault 44 1:26:44,893
2 Awans 1 2 Australia Mark Webber Red Bull-Renault 44 +0:03,741
3 Awans 10 4 Wielka Brytania Jenson Button McLaren-Mercedes 44 +0:09,669
4 Awans 4 5 Hiszpania Fernando Alonso Ferrari 44 +0:13,022
5 Awans 19 7 Niemcy Michael Schumacher Mercedes 44 +0:47,464
6 Spadek 1 8 Niemcy Nico Rosberg Mercedes 44 +0:48,674
7 Awans 8 14 Niemcy Adrian Sutil Force India-Mercedes 44 +0:59,713
8 Spadek 4 6 Brazylia Felipe Massa Ferrari 44 +1:06,076
9 Awans 1 10 Rosja Witalij Pietrow Renault 44 +1:11,917
10 Awans 6 12 Wenezuela Pastor Maldonado Williams-Cosworth 44 +1:17,615
11 Awans 7 15 Wielka Brytania Paul di Resta Force India-Mercedes 44 +1:23,994
12 Bez zmian 16 Japonia Kamui Kobayashi Sauber-Ferrari 44 +1:31,976
13 Spadek 6 9 Brazylia Bruno Senna Renault 44 +1:32,985 [a]
14 Awans 5 21 Włochy Jarno Trulli Lotus-Renault 43 +1 okr.
15 Awans 2 20 Finlandia Heikki Kovalainen Lotus-Renault 43 +1 okr. (06,783)
16 Spadek 2 11 Brazylia Rubens Barrichello Williams-Cosworth 43 +1 okr. (00,038)
17 Awans 4 25 Belgia Jérôme d’Ambrosio Virgin-Cosworth 43 +1 okr. (50,033)
18 Awans 2 24 Niemcy Timo Glock Virgin-Cosworth 43 +1 okr. (01,701)
19 Awans 3 23 Włochy Vitantonio Liuzzi HRT-Cosworth 43 +1 okr. (38,977)
Niesklasyfikowani
  17 Meksyk Sergio Pérez Sauber-Ferrari 27 uszkodzenia z kolizji[b]
  22 Australia Daniel Ricciardo HRT-Cosworth 13 elektryka
  3 Wielka Brytania Lewis Hamilton McLaren-Mercedes 12 kolizja z Kobayashim
  18 Szwajcaria Sébastien Buemi Toro Rosso-Ferrari 6 kolizja z Pérezem
  19 Hiszpania Jaime Alguersuari Toro Rosso-Ferrari 0 kolizja z Senną
P  + / –  Nr Kierowca Konstruktor Okr. Czas / Strata Komentarz

Najszybsze okrążenie

[edytuj | edytuj kod]
Nr Kierowca Konstruktor Czas Okr.
2 Australia Mark Webber Red Bull-Renault 1:49,883 33

Prowadzenie w wyścigu

[edytuj | edytuj kod]
Nr Kierowca Okrążenia Suma
1 Niemcy Sebastian Vettel 3-5, 11-13, 18-30, 32-44 32
5 Hiszpania Fernando Alonso 7, 14-17 5
8 Niemcy Nico Rosberg 1-2, 6 3
3 Wielka Brytania Lewis Hamilton 8-10 3
4 Wielka Brytania Jenson Button 31 1

Klasyfikacja po wyścigu

[edytuj | edytuj kod]

Kierowcy

[edytuj | edytuj kod]
P +/- Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS
1 0 Niemcy Sebastian Vettel 12 259 7 4 - 9 1 -
2 0 Australia Mark Webber 12 167 - 2 5 3 5 -
3 +1 Hiszpania Fernando Alonso 12 157 1 3 2 - 1 1
4 +1 Wielka Brytania Jenson Button 12 149 2 1 3 - 1 2
5 -2 Wielka Brytania Lewis Hamilton 12 146 2 2 - - 2 2
6 0 Brazylia Felipe Massa 12 74 - - - - 2 2
7 0 Niemcy Nico Rosberg 12 56 - - - - - 1
8 +2 Niemcy Michael Schumacher 12 42 - - - - - 3
9 0 Rosja Witalij Pietrow 12 34 - - 1 - - 1
10 -2 Niemcy Nick Heidfeld 11 34 - - 1 - - 3
11 0 Japonia Kamui Kobayashi 12 27 - - - - - 2
12 0 Niemcy Adrian Sutil 12 24 - - - - - 1
13 0 Szwajcaria Sébastien Buemi 12 12 - - - - - 2
14 0 Hiszpania Jaime Alguersuari 12 10 - - - - - 3
15 0 Meksyk Sergio Pérez 10 8 - - - - - 3
16 0 Wielka Brytania Paul di Resta 12 8 - - - - - 1
17 0 Brazylia Rubens Barrichello 12 4 - - - - - 3
18 +3 Wenezuela Pastor Maldonado 12 1 - - - - - 2
19 -1 Hiszpania Pedro de la Rosa 1 0 - - - - - -
20 -1 Włochy Jarno Trulli 11 0 - - - - - 3
21 N Brazylia Bruno Senna 1 0 - - - - - -
22 -1 Włochy Vitantonio Liuzzi 11 0 - - - - - 3
23 0 Belgia Jérôme d’Ambrosio 12 0 - - - - - 2
24 0 Finlandia Heikki Kovalainen 12 0 - - - - - 5
25 0 Niemcy Timo Glock 11 0 - - - - - 2
26 0 Indie Narain Karthikeyan 7 0 - - - - - 1
27 0 Australia Daniel Ricciardo 4 0 - - - - - 1
28 0 Indie Karun Chandhok 1 0 - - - - - -
P +/- Kierowca Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS

Konstruktorzy

[edytuj | edytuj kod]
P +/- Konstruktor Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS
1 0 Austria Red Bull-Renault 24 426 7 6 5 12 6 -
2 0 Wielka Brytania McLaren-Mercedes 24 295 4 3 3 - 3 4
3 0 Włochy Ferrari 24 231 1 3 2 - 3 3
4 0 Niemcy Mercedes 24 98 - - - - - 4
5 0 Wielka Brytania Renault 24 68 - - 2 - - 4
6 0 Szwajcaria Sauber-Ferrari 23 35 - - - - - 4
7 0 Indie Force India-Mercedes 24 32 - - - - - 2
8 0 Włochy Toro Rosso-Ferrari 24 22 - - - - - 5
9 0 Wielka Brytania Williams-Cosworth 24 5 - - - - - 6
10 0 Malezja Lotus-Renault 24 0 - - - - - 8
11 0 Hiszpania HRT-Cosworth 22 0 - - - - - 5
12 0 Rosja Virgin-Cosworth 23 0 - - - - - 2
P +/- Konstruktor Starty Punkty P1 P2 P3 PP NO NS

Imprezy towarzyszące

[edytuj | edytuj kod]

W trakcie weekendu wyścigowego Formuły 1 na torze Spa rywalizowano także w innych seriach.

Seria GP2

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Seria GP2 – Spa-Francorchamps 2011.

Rozgrywany 27 września wyścig serii GP2 wygrał Niemiec Christian Vietoris, za nim uplasowali się Jules Bianchi i Romain Grosjean[53]. Następnego dnia rozegrano sprint, w którym najlepszy okazał się Luca Filippi, przed Jules’em Bianchim i Josefem Králem[54].

Pozostałe serie

[edytuj | edytuj kod]

Tymczasem w pierwszym z dwóch rozgrywanych na Spa wyścigów serii GP3 wygrał fiński kierowca Valtteri Bottas[55]. Na podium stanęli jeszcze James Calado i Nigel Melker. W drugim zwyciężył Richie Stanaway, cztery sekundy za nim do mety dojechał Calado, a na trzeciej pozycji uplasował się Nico Müller[56].

W Porsche Supercup zwyciężył Polak Kuba Giermaziak. Na drugim miejscu, ze stratą ponad pół sekundy dojechał René Rast, a na najniższym stopniu podium stanął Nick Tandy[57].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Kara przejazdu przez aleję serwisową za spowodowanie kolizji z Alguersuarim.
  2. ↑ Kara przejazdu przez aleję serwisową za spowodowanie kolizji z Buemim.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b 2011 Formula 1 Shell Belgian Grand Prix – Qualyfing Results. formula1.com. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).
  2. ↑ a b c 2011 Formula 1 Shell Belgian Grand Prix – race results. formula1.com. [dostęp 2011-09-15]. (ang.).
  3. ↑ 2011 Formula 1 Shell Belgian Grand Prix – Race fastest laps. formula1.com. [dostęp 2011-09-18]. (ang.).
  4. ↑ F1 > GP Węgier 2011 > Punktacje po wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2011-08-31]. (pol.).
  5. ↑ F1 > Sezon 2011 > Informacje ogólne. f1wm.pl. [dostęp 2011-08-31]. (pol.).
  6. ↑ Nataniel Piórkowski: Senna zastąpi Heidfelda podczas Grand Prix Belgii. f1wm.pl, 2011-08-24. [dostęp 2011-08-24]. (pol.).
  7. ↑ Paweł Wroniecki: Więcej o Sennie w Renault i o tym dlaczego Nick odszedł. f1fanclub.pl, 2011-08-27. [dostęp 2011-09-19]. (pol.).
  8. ↑ Grzegorz Filiks: Heidfeld pozywa Lotus Renault GP. Chce odzyskać posadę. f1.v10.pl, 2011-08-26. [dostęp 2011-08-30]. (pol.).
  9. ↑ Michał Roszczyn: Heidfeld pozywa Lotus Renault GP. f1wm.pl, 2011-08-25. [dostęp 2011-08-26]. (pol.).
  10. ↑ Nataniel Piórkowski: FIA zakazała aktywacji systemu DRS w zakręcie Eau Rouge. f1wm.pl, 2011-08-24. [dostęp 2011-08-22]. (pol.).
  11. ↑ Nataniel Piórkowski: FIA rozważa wprowadzenie zakazu używania DRS w Eau Rouge. f1wm.pl, 2011-08-24. [dostęp 2011-08-22]. (pol.).
  12. ↑ F1 > Kierowcy > Michael Schumacher. f1wm.pl. [dostęp 2011-08-30]. (pol.).
  13. ↑ Keith Collantine: Schumacher quickest as rain falls in first practice. f1fanatic.co.uk, 2011-08-26. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).
  14. ↑ Rafał Pawłowski: Webber przedłużył kontrakt na Węgrzech. f1ultra.pl, 2011-08-28. [dostęp 2011-08-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-28)]. (pol.).
  15. ↑ Nataniel Piórkowski: Webber przedłużył kontrakt z Red Bullem na sezon 2012. f1wm.pl, 2011-08-27. [dostęp 2011-08-30]. (pol.).
  16. ↑ Grzegorz Filiks: Webber przedłużył kontrakt z Red Bullem. f1.v10.pl, 2011-08-27. [dostęp 2011-08-30]. (pol.).
  17. ↑ Mark Webber. driverdb.com. [dostęp 2011-08-30]. (ang.).
  18. ↑ Rafał Pawłowski: Mansell sędzią FIA w GP Belgii. f1ultra.pl, 2011-08-28. [dostęp 2011-09-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (pol.).
  19. ↑ Paweł Zając: FP Belgii: trening 1 – Schumacher najszybszy przed ulewą. f1wm.pl, 2011-08-26. [dostęp 2011-08-31]. (pol.).
  20. ↑ Mateusz Cieślicki: Deszczowy pierwszy trening w Belgii, Senna rozbił bolid. f1ultra.pl, 2011-08-26. [dostęp 2011-08-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (pol.).
  21. ↑ Bartosz Pyciarz: F1 > GP Belgii: trening 2 – Webber na czele stawki. f1wm.pl, 2011-08-26. [dostęp 2011-09-03]. (pol.).
  22. ↑ Mateusz Cieślicki: Webber najszybszy w drugim, deszczowym treningu. Pietrow ostatni.. f1ultra.pl, 2011-08-26. [dostęp 2011-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
  23. ↑ Wojciech Paprota: Webber najszybszy w treningu w dniu swoich urodzin. f1ultra.pl, 2011-08-27. [dostęp 2011-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
  24. ↑ a b c Wojciech Paprota: Vettel po raz 9 w sezonie z pole position. f1ultra.pl, 2011-08-27. [dostęp 2011-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (pol.).
  25. ↑ a b Nataniel Piórkowski: Maldonado ukarany przesunięciem o pięć pozycji na starcie. f1wm.pl, 2011-08-27. [dostęp 2011-08-30]. (pol.).
  26. ↑ Paweł Zając: Sędziowie dopuścili wszystkich kierowców do wyścigu. f1wm.pl, 2011-08-27. [dostęp 2011-08-30]. (pol.).
  27. ↑ a b c d e f g h i Konrad Házi: GP Belgii: Vettel zwycięzcą emocjonującego wyścigu. f1wm.pl, 2011-08-28. [dostęp 2011-09-15]. (pol.).
  28. ↑ a b c d Mariusz Glugla: F1 > GP Belgii 2011 > Analiza na wykresach. f1wm.pl. [dostęp 2011-09-15]. (pol.).
  29. ↑ a b Piotr Wójcik: Wyścig: Red Bull powraca na szczyt. f1ultra.pl, 2011-08-29. [dostęp 2011-09-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (pol.).
  30. ↑ a b c Wojciech Paprota: Vettel zwycięzcą tegorocznej GP Belgii 2011. f1ultra.pl, 2011-08-28. [dostęp 2011-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
  31. ↑ a b c GP Belgii 2011 > Wypowiedzi po wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2011-10-03]. (pol.).
  32. ↑ a b Jacek Kasprzyk: Stara dobra F1. sokolimokiem.tv, 2011-08-28. [dostęp 2011-09-27]. (pol.).
  33. ↑ Grzegorz Filiks: Schumacher: Wiele emocji, wiele wyprzedzeń. f1.v10.pl, 2011-08-28. [dostęp 2011-09-15]. (pol.).
  34. ↑ Stephan Heublein: Berger scolds Mercedes' team orders at Spa. uk.autoblog.com, 2011-09-01. [dostęp 2011-09-15]. (ang.).
  35. ↑ Łukasz Czechowski: GP Belgii statystycznie. sportowefakty.pl, 2011-08-29. [dostęp 2011-09-15]. (pol.).
  36. ↑ Karol Zając: Komentarze na padoku po zwycięstwie Vettela w Belgii. f1wm.pl, 2011-08-29. [dostęp 2011-09-19]. (pol.).
  37. ↑ a b Paweł Wroniecki: Wygrani oraz przegrani GP Belgii 2011. f1fanclub.pl, 2011-08-29. [dostęp 2011-09-19]. (pol.).
  38. ↑ Michał Tołczyżewski: Vettel po raz siódmy wygrywa, świetna jazda Buttona. bestf1.pl, 2011-08-28. [dostęp 2011-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-11)]. (pol.).
  39. ↑ Mikołaj Sokół: Senna: zbawienie zespołu?. sokolimokiem.tv, 2011-08-30. [dostęp 2011-09-27]. (pol.).
  40. ↑ Karol Zając: Gerard Lopez zainteresowany przejęciem toru w Spa. f1wm.pl, 2011-08-30. [dostęp 2011-09-19]. (pol.).
  41. ↑ a b manu: Wyścig: Zawód w Ferrari. f1ultra.pl. [dostęp 2011-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
  42. ↑ Nataniel Piórkowski: Alonso uważa, że neutralizacja pomogła Vettelowi w wygraniu GP Belgii. f1wm.pl. [dostęp 2011-09-19]. (pol.).
  43. ↑ Zuzanna Oskiera, Paulina Jakubczak, Manu: GP Belgii – Wyścig: Button ponownie na podium. f1ultra.pl, 2011-08-28. [dostęp 2011-09-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (pol.).
  44. ↑ Paulina Jakubczak: GP Belgii – Wyścig: Najwyższa zdobycz punktowa Mercedesa w tym sezonie. f1ultra.pl, 2011-08-28. [dostęp 2011-09-26]. (pol.).
  45. ↑ Rafał Pawłowski: Mercedes bada wczorajszy wypadek Schumachera. f1ultra.pl, 2011-08-28. [dostęp 2011-09-26]. (pol.).
  46. ↑ a b Lotus Renault GP: GP Belgii – Wyścig: Dwa punkty Pietrowa. f1ultra.pl, 2011-08-28. [dostęp 2011-09-26]. (pol.).
  47. ↑ Zuzanna Oskiera: GP Belgii – Wyścig: Force India z sześcioma punktami. f1ultra.pl, 2011-08-28. [dostęp 2011-09-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
  48. ↑ Rafał Pawłowski: GP Belgii – wyścig: Maldonado zdobył historyczny punkt. f1ultra.pl, 2011-08-28. [dostęp 2011-09-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-27)]. (pol.).
  49. ↑ manu: GP Belgii – Wyścig: Zrealizowane cele w Team Lotus. f1ultra.pl. [dostęp 2011-09-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
  50. ↑ Piotr Wójcik: GP Belgii – Wyścig: Virgin z dwoma bolidami na mecie. f1ultra.pl, 2011-08-28. [dostęp 2011-09-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
  51. ↑ Zuzanna Oskiera: GP Belgii – Wyścig: Wyścig straconych szans Saubera. f1ultra.pl, 2011-08-28. [dostęp 2011-09-26]. (pol.).
  52. ↑ Paulina Jakubczak: GP Belgii – Wyścig: Toro Rosso wyeliminowane z wyścigu. f1ultra.pl, 2011-08-28. [dostęp 2011-09-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (pol.).
  53. ↑ GP2 Series > 2011 > Belgia (główny). f1wm.pl. [dostęp 2011-12-17]. (pol.).
  54. ↑ GP2 Series > 2011 > Belgia (sprint). f1wm.pl. [dostęp 2011-12-17]. (pol.).
  55. ↑ GP3 Series > 2011 > Belgia 1 > Rezultat wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2011-09-18]. (pol.).
  56. ↑ GP3 Series > 2011 > Belgia 2 > Rezultat wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2011-09-18]. (pol.).
  57. ↑ Porsche Supercup > 2011 > Belgia > Rezultat wyścigu. f1wm.pl. [dostęp 2011-09-18]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Grand Prix Belgii zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1
←2010 Grand Prix Formuły 1 w sezonie 2011 2012→
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix_Belgii_2011&oldid=70687328”